Erzurum, uzun yıllardır birikmiş yapısal sorunlarıyla mücadele eden ve bu sorunların temelinde derin yönetimsel zaaflar bulunan bir kenttir.
Şehrin bu denli sahipsiz kalmasının en önemli nedeni ise, halka tatmin edici hizmet sunamayan yöneticilere rağmen sürekli aynı siyasi tercihte ısrar edilmesi ve bunun sonucunda oluşan kronik yönetim krizidir.
Bir zamanlar bölgesel merkez konumunda bulunan birçok kamu kurumu ve özel teşebbüs şehirden çekildi. Bu geri çekilme, Erzurum’u ekonomik, sosyal ve idari anlamda ciddi şekilde zayıflattı. Yakın zamanda yaşanan büyük çaplı doğalgaz kesintisi ise kentin kırılgan altyapısını ve yönetim mekanizmasının yetersizliğini açık biçimde görünür kıldı.
4–5 Günlük Kesinti: Sıradan Bir Arıza Değil, Yönetim Zaafının Göstergesi
Büyükşehir statüsündeki bir kentin günlerce doğalgazsız kalması basit bir teknik aksaklıkla açıklanamaz; bu durum doğrudan yönetim zafiyetinin, denetim eksikliğinin ve siyasi ilgisizliğin sonucudur. Halkın tek şansı mevsim normallerinin üzerindeki sıcaklıklardı. Bu kesinti daha sert bir kış dönemine denk gelseydi yaşanacak tablo çok daha vahim olurdu.
Gaz arzındaki gecikmenin gerçek nedeni nedir?
Teknik ekip yetersizliği mi söz konusudur?
Altyapı sorunları mı vardır?
Yoksa idari bir kusur mu gizlenmektedir?
Kamuoyunun bu sorulara net, tutarlı ve şeffaf cevap alma hakkı vardır.
Erzurum halkı, sert bir iklime rağmen dünyanın en pahalı doğalgazlarından birini kullanmakta; ancak buna karşılık en temel hizmetleri bile alamamaktadır. Bu, hem düşündürücü hem de kabul edilemez bir durumdur.
Kesintinin Nedeni Hâlâ Açık Değil
Doğalgaz kesintisinin gerçek sebebi, toplumun beklentisine rağmen hâlâ tatmin edici şekilde açıklanmamıştır. Benzer bir krizin tekrar yaşanıp yaşanmayacağı ise tamamen belirsizdir. Krizin ana muhatabı durumundaki Palen kısa ve yüzeysel bir açıklamayla yetinmiş; Valilik sessizliğini korumuş, Büyükşehir Belediyesi ise adeta görünmez olmuştur.
Bu süreçte en ağır bedeli toplumun en kırılgan kesimleri ödemiştir:
Yatalak hastalar
Lohusa kadınlar
Bebekler
Yaşlılar
Alternatif ısınma ve yemek imkânı olmayan aileler
Kombileri bozulan, sıcak suya ulaşamayan, çayını kaynatamayacak hâle gelen insanlar günlerce çaresizce gazın geri gelmesini bekledi.
Çok sayıda iş yeri "Doğalgaz kesintisi nedeniyle kapalıyız" notuyla kepenk indirdi. Bu durum iş kaybı, maddi zarar ve emekçiler için gelir kaybı oluşturdu. Şehrin sosyoekonomik yapısı kısa sürede felç oldu.
Peki, kiralık dükkânların uğradığı zararları Palen karşılayacak mıdır?
Bu sorunun da henüz net bir cevabı yoktur.
Siyaset ve STK’lar Yine Sınıfta Kaldı
Siyasi partiler, sivil toplum kuruluşları ve yerel medya bu kriz karşısında beklenen tepkiyi verememiştir.
Erzurum’un TBMM’deki tek muhalefet temsilcisi DEM Parti Milletvekili Meral Danış Beştaş’ın sosyal medyadan yaptığı kısa açıklama dışında güçlü hiçbir refleks gösterilmemiştir. DEM Parti, kentin ikinci büyük partisi olmasına rağmen bu temsil gücüne yakışır bir duruş sergileyememiştir.
İşsizlik, yoksulluk, ulaşım sorunları, sağlık hizmetlerindeki aksaklıklar ve ilçeler arası gelişmişlik farkı gibi onlarca kronik problemle zaten mücadele eden Erzurum halkı, muhalefetin ilgisizliği nedeniyle daha da yalnızlaşmaktadır.
Şehirdeki “sahipsizlik” duygusu, artık yerini toplumsal umutsuzluğa bırakmaktadır.
Erzurum Neden Bu Kadar Sahipsiz?
Doğalgaz krizi sadece bir altyapı sorunu değildir; Erzurum’un uzun yıllara yayılan sahipsizliğinin en görünür örneklerinden biri oldu. Kentte etkin bir muhalefet yoktur, bağımsız medya neredeyse tamamen ortadan kalkmıştır, sivil toplum dağınık ve etkisizdir. Bu nedenle şehir ortak bir ses oluşturma kapasitesinden yoksundur.
Şehirde ayrıca:Nitelikli göç hızla artmakta,
Genç nüfus kenti terk etmekte,TBMM’deki temsil gücü zayıflamakta,
Kurumlar arası düzenli koordinasyon sağlanamamakta, İçme suyu;
Erzurum’un içme suyu ihtiyacını karşılayan Çat Barajı korunaksız. Üzerinde halen köyler var. Bu da içme suyu güvenliği tartışmalı hale gelmekte, her tarafı su fışkıran Erzurum’da vatandaşlar fahiş su faturaları ile karşılaşmakta.
Çalışma hayatında ise tablo daha da vahimdir:
Alternatif iş alanları yok denecek kadar azdır. Bu bilindiği için çalışanın elli kolu bağlıdır. Bu da emekçi insanı düşük ücret, uzun mesai ve güvencesiz çalışmaya razı olmak zorunda bırakıyor. Çoğu iş yerinde mesai hesaplaması dahi yapılmamaktadır.
Sigortasız ve denetimsiz çalışma normalleşmiş durumdadır. Çalışma ve Sosyal Güvenlik İl Müdürlükleri görevlerini etkin şekilde yerine getirmemektedir.
Ulaşım ise pahalı ve yetersizdir:
Hızlı tren hâlâ gelmemiş, uçak seferleri sınırlı kalmış, uçak ücretlerinin fiyatı pahalı, kent içi metro beklentisi ise yıllardır, sürmektedir.
Eğitim tarihinin en sorunlu dönemlerinden geçmektedir.
Dershane fiyatları hızla artmış; ilçelerde ve köylerde yaşayan ailelerin çocukları hem kalacak yerlerinin olmaması hem de dershanelerin pahalı olması nedeniyle evlerine internet çekerek çocuklarına eğitim desteği sunmaya çalışıyor. Fakat birçok kırsal kesimde internet altyapısı olmadığı için imkanlardan faydalanamamaktalar.
Sonuç: Bu Bir Kesinti Değil, Bir Yönetim Krizidir
Yaşanan doğalgaz kesintisi yalnızca teknik bir arıza değildir;
yönetim zafiyetinin,
ilgisizliğin,
denetimsizliğin, -muhalefetin yetersizliğinin, -halkın sahipsiz bırakılmasının somut bir dışavurumudur.
Erzurum’un kronik sorunları çözülmedikçe benzer krizlerin tekrar etmesi kaçınılmazdır.
Etkili bir muhalefet, -Örgütlü ve duyarlı bir sivil toplum, -Bağımsız medya bir lüks değil, zorunluluktur.
Aksi halde Erzurum, her geçen gün biraz daha yalnız, biraz daha sahipsiz bir kent olarak anılmaya devam edecektir.
Tayyar ÖZBEY/04.12.2025
